مکان یابی شعب بانک در یک شهر با استفاده از یک رویکرد تکاملی

مسئله ی مکان یابی تسهیلات یکی از مسائل بهینه سازی کلاسیک است که کاربردهای بسیاری به ویژه در صنایع خدماتی دارد؛ برای مثال می توان به یافتن مکان بهینه ی واحدهای اورژانس، ایستگاه های آتش نشانی، ایستگاه های پلیس، بیمارستان ها، مدارس، آنتن های موبایل و همچنین مکان حسگرها در شبکه های حسگر بی سیم اشاره کرد. بانک ها به عنوان بخشی از بنگاه های اقتصادی که همه روزه با مردم در ارتباط هستند، حساسیت ویژه ای در انتخاب مکان مناسب، جهت بیشینه نمودن سهم خود از بازار و افزایش رضایت مندی مشتریان از طریق دسترسی سریع دارند. همچنین با در نظر گرفتن محیط رقابتی موجود در بین بانک های مختلف به منظور جذب مشتریان بالقوه، مکان یابی بهینه ی تأسیسات بانکی برای مدیران اهمیت ویژه ای یافته است. مسئله ی مکان یابی تسهیلات بانکی در دسته ی مسائل بیشینه پوشش مکان قرار می گیرد، که هدف در آن ها یافتن بیشینه پتانسیل های تجاری پوشش داده شده با در نظرگرفتن تعدادی محدودیت می باشد. مطالعات مختلف در این حوزه عملکرد بهتر الگوریتم های فرامکاشفه ای نسبت به روش های سنتی دقیق در مواجهه با مسائل پیچیده با معیارهای مختلف را نشان می دهند. از این رو به دلیل غیر چند جمله ای-سخت بودن مسئله ی موردنظر لزوم استفاده از الگوریتم های غیرقطعی و فرامکاشفه ای جهت دستیابی به پاسخ هایی مناسب و در زمانی منطقی مشخص می باشد. در این پایان نامه یک الگوریتم تکاملی با ویژگی های جدید به منظور اصلاح پراکندگی جغرافیایی تسهیلات بانکی ارائه گردیده است. الگوریتم پیشنهادی که به اختصار tpcea نام گذاری شده است؛ با یک روش کدگذاری جدید و استفاده از عملگرهای مختلف سعی در دستیابی به یک پیکربندی بهینه برای تسهیلات بانکی دارد. هدف، بیشینه سازی بهره وری بانک از طریق پوشش معیارهای مختلف و کمینه سازی هزینه های عملیاتی می باشد. نتایج حاصل بیانگر قدرت الگوریتم در دستیابی به پاسخ های بهینه، مقیاس پذیری مناسب نسبت به افزایش ابعاد مسئله، همگرایی قابل قبول و پایداری بالای آن در شرایط مختلف می باشد.